جدال بی حاصل

آنچه به ذهن تان می رسد که در آن ديالوگ گفته شده را یادداشت کنید، سپس دوباره آن را تماشا کنید و ببینید چقدر درست تشخیص داده بودید. حتا اگر توانسته باشید یک خط از دیالوگ آن را به دقت به خاطر آورید، کارتان را درست انجام داده اید.

مسأله اینجاست که نه تنها حافظهٔ ما خطاپذیر است، بلکه ما به طور کلی، به خوبی به دیگران گوش نمی سپاریم- به ویژه هنگامی که تحت استرس هستیم، تنش داریم و یا آشفته ایم. حتا اگر به روشنی بشنویم، وقتی آشفته و تحت استرس هستیم، معمولاً آنچه می شنویم را سوء تعبیر می کنیم. ما معمولاً آن را بیشتر از حالتی که خُلق خوبی داریم سوء تعبیر می کنیم.

حال، اگر ما زمانی که آرام، خونسرد و حواس جمع هستیم،تمام این موارد را به عنوان حقیقت بپذیریم، باز احتمالاً حین جر و بحث این حقایق را فراموش می کنیم. در عوض به قلاب این فکر می افتیم که: "حق با من است، و تو اشتباه می کنی." و زمانی که این فکر ما را به قلاب می اندازد، جر و بحث ادامه پیدا خواهد کرد و خواهد کرد، بدون آنکه سود خاصی یا لطفی داشته باشد. منظورم این است که این مجادله ها هیچوقت به جای خوبی ختم نمی شوند، می شوند؟

کمتر پیش می آید که طرف مقابل بگوید:" اوه، راست می گویی. الان یادم اومد. من این حرف رو زده بودم. خیلی متأسفم"